چرا گاهی افراد در روابط عاشقانه به دنبال ایجاد تعارض هستند؟
شاید به نظر عجیب برسد، اما گاهی اوقات، افراد به طور ناخودآگاه در روابط عاشقانه به دنبال ایجاد تعارض و بحث هستند. این رفتار، که اغلب آزاردهنده و مخرب است، میتواند ریشه در عوامل مختلفی داشته باشد. شناخت این عوامل، گامی مهم در جهت بهبود روابط و جلوگیری از ایجاد تعارضات غیرضروری است. 
در این مقاله، به بررسی 17 دلیل احتمالی برای این رفتار می پردازیم:
- ✅
نیاز به توجه:
برخی افراد با ایجاد تعارض، توجه و واکنش شریک عاطفی خود را جلب می کنند. این توجه، هرچند منفی، میتواند احساس ارزشمندی را به آنها القا کند. - ✅
ترس از صمیمیت:
تعارض میتواند به عنوان یک مانع عمل کند و از صمیمیت عمیق تر جلوگیری کند. این افراد ناخودآگاه از آسیب پذیری و نزدیکی عاطفی می ترسند. - ✅
الگوهای آموخته شده در کودکی:
اگر فردی در خانواده ای بزرگ شده باشد که تعارض و بحث جزء جدایی ناپذیر روابط بوده است، ممکن است ناخودآگاه این الگو را در روابط خود تکرار کند. - ✅
احساس بی قدرتی:
ایجاد تعارض میتواند به فرد احساس قدرت و کنترل بر موقعیت و شریک عاطفی خود بدهد. - ✅
عدم ابراز صحیح احساسات:
گاهی اوقات، افراد به جای ابراز مستقیم نیازها و احساسات خود، از طریق ایجاد تعارض آنها را بیان می کنند. - ✅
سوء تفاهم های حل نشده:
وجود سوء تفاهم های قدیمی که هرگز به طور کامل حل نشده اند، میتواند به بروز مجدد تعارض منجر شود. - ✅
نیاز به اثبات خود:
برخی افراد با ایجاد بحث و جدل، سعی می کنند حقانیت خود را ثابت کنند و نظر خود را تحمیل کنند. - ✅
احساس ناامنی:
ناامنی و تردید در مورد علاقه و تعهد شریک عاطفی میتواند به رفتارهای تعارض آمیز منجر شود. - ✅
خستگی و استرس:
استرس و خستگی ناشی از عوامل بیرونی میتواند آستانه تحمل فرد را پایین آورده و احتمال بروز تعارض را افزایش دهد. - ✅
عدم تطابق انتظارات:
اختلاف در انتظارات از رابطه و نقش های طرفین میتواند به تعارضات دائمی منجر شود. - ✅
حسادت:
حسادت، به ویژه حسادت های بیمارگونه، میتواند منبع اصلی بسیاری از تعارضات در روابط عاشقانه باشد. - ✅
مشکلات ارتباطی:
ضعف در مهارت های ارتباطی، مانند گوش ندادن فعال و بیان نامناسب احساسات، میتواند به سوء تفاهم و تعارض دامن بزند. - ✅
اختلالات شخصیتی:
برخی اختلالات شخصیتی، مانند اختلال شخصیت مرزی، میتوانند با رفتارهای تکانشی و تعارض آمیز همراه باشند. - ✅
سابقه سوء استفاده:
افرادی که در گذشته مورد سوء استفاده قرار گرفته اند، ممکن است برای حفظ کنترل یا جلوگیری از آسیب مجدد، به رفتارهای تعارض آمیز روی آورند. - ✅
تغییرات در رابطه:
تغییرات مهم در رابطه، مانند نقل مکان، تغییر شغل یا تولد فرزند، میتواند استرس زا باشد و به افزایش تعارض منجر شود. - ✅
بی حوصلگی و یکنواختی:
در برخی موارد، ایجاد تعارض میتواند تلاشی برای شکستن یکنواختی و ایجاد هیجان در رابطه باشد. - ✅
انتقال استرس:
افراد ممکن است ناآگاهانه استرس و ناراحتی های ناشی از مسائل غیرمرتبط با رابطه (مانند مشکلات کاری) را به شریک عاطفی خود منتقل کنند.
توجه به این نکته ضروری است که این دلایل میتوانند به صورت ترکیبی عمل کنند و شناسایی دقیق علت اصلی رفتار تعارض آمیز نیازمند بررسی دقیق و آگاهی از شرایط خاص رابطه است.
چرا گاهی در روابط عاشقانه آتش به پا میکنیم؟ 17 دلیل برای ایجاد تعارض
1. جلب توجه و دیده شدن
گاهی اوقات، فرد احساس میکند که نادیده گرفته شده و یا به اندازه کافی مورد توجه شریک عاطفیاش قرار نمیگیرد.ایجاد تعارض، به عنوان یک راه ناخودآگاه برای جلب توجه و مطرح کردن خود، عمل میکند.با ایجاد درگیری، فرد به دنبال این است که شریکش را وادار کند تا به او توجه بیشتری نشان دهد و به نیازهایش پاسخ دهد.این رفتار معمولا از دوران کودکی ریشه میگیرد، جایی که فرد یاد گرفته است که تنها از طریق رفتارهای منفی میتواند توجه والدین یا مراقبان خود را جلب کند.به عبارت دیگر، فرد یاد گرفته است که سکوت او به معنای نادیده گرفته شدن است و تنها با ایجاد سر و صدا میتواند حضور خود را به اثبات برساند.
این الگو در بزرگسالی نیز تکرار میشود و در روابط عاشقانه خود را نشان میدهد.
در این موارد، باید فرد به جای ایجاد تعارض، به طور مستقیم و با صداقت نیازهای خود را با شریک عاطفیاش در میان بگذارد.در ضمن، شریک عاطفی نیز باید تلاش کند تا به نیازهای فرد مقابل توجه بیشتری نشان دهد و او را از نادیده گرفته شدن رها سازد.
2. ابراز خشم و ناخشنودی پنهان
بسیاری از افراد، در بیان مستقیم خشم و ناخشنودی خود مشکل دارند.به جای آنکه احساسات منفی خود را به صورت سازنده ابراز کنند، آنها را سرکوب کرده و این احساسات به شکل تعارض و درگیری در روابط عاشقانه بروز پیدا میکنند.این افراد ممکن است از رویارویی با شریک عاطفی خود و یا از عواقب احتمالی بیان خشم خود هراس داشته باشند.به همین دلیل، آنها ترجیح میدهند که به صورت غیر مستقیم و از طریق ایجاد تعارض، ناخشنودی خود را ابراز کنند.مثلا ممکن است فرد به خاطر دیر رسیدن شریکش عصبانی باشد، اما به جای بیان مستقیم این خشم، شروع به انتقاد از نحوه رانندگی او کند.
در این موارد، باید فرد یاد بگیرد که چگونه احساسات خود را به صورت سالم و سازنده ابراز کند.
در ضمن، شریک عاطفی نیز باید فضایی امن و حمایتی را فراهم کند تا فرد بتواند بدون ترس از قضاوت، احساسات خود را بیان کند.
3. احساس عدم کنترل و قدرت
در برخی موارد، فرد احساس میکند که در رابطه کنترل کافی ندارد و یا قدرت او در تصمیمگیریها و رویدادهای زندگی مشترک نادیده گرفته میشود.ایجاد تعارض، به عنوان یک تلاش برای به دست آوردن کنترل و اعمال قدرت، عمل میکند.فرد با ایجاد درگیری، تلاش میکند تا شریک عاطفی خود را مجبور به پذیرش خواستههای خود کند و یا حداقل، توجه او را به خود جلب کند.این رفتار معمولا در روابطی دیده میشود که یکی از طرفین، نقش غالب و مسلط را ایفا میکند و طرف دیگر، احساس ناتوانی و کمبود قدرت میکند.
در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، به حقوق و نیازهای یکدیگر احترام بگذارند و سعی کنند تا تصمیمات را به صورت مشترک و با در نظر گرفتن نظر هر دو طرف اتخاذ کنند.
در ضمن، فردی که احساس کمبود قدرت میکند، باید تلاش کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهد و به حقوق خود واقف شود.
4. ترس از صمیمیت و آسیبپذیری
برخی از افراد، به دلیل تجربههای دردناک گذشته، از صمیمیت و آسیبپذیری در روابط عاطفی میترسند. ایجاد تعارض، به عنوان یک مکانیسم دفاعی، عمل میکند تا از نزدیک شدن بیش از حد به شریک عاطفی و احساس آسیبپذیری جلوگیری کند. فرد ناخودآگاهانه با ایجاد درگیری، فاصله عاطفی خود را با شریکش حفظ میکند و از احساساتی مانند طرد شدن، خیانت و یا شکست در امان میماند. این افراد معمولا در ابراز احساسات خود مشکل دارند و از نشان دادن ضعف و آسیبپذیری خود هراس دارند. در این موارد، باید فرد به یک متخصص روانشناس مراجعه کند و به بررسی و درمان ریشههای ترس خود از صمیمیت بپردازد. در ضمن، شریک عاطفی نیز باید صبور باشد و با ایجاد فضایی امن و حمایتی، به فرد کمک کند تا به تدریج اعتماد خود را به دست آورد. 
5. نیاز به هیجان و ماجراجویی
برای برخی از افراد، زندگی بدون چالش و هیجان، کسلکننده و یکنواخت به نظر میرسد. ایجاد تعارض، به عنوان یک راه برای ایجاد هیجان و ماجراجویی در رابطه، عمل میکند. این افراد ممکن است به طور ناخودآگاهانه به دنبال درگیری باشند تا از یکنواختی رابطه فرار کنند و احساس زنده بودن کنند. البته این روش، روشی ناسالم و مخرب برای ایجاد هیجان است و میتواند به رابطه آسیب جدی وارد کند. به جای ایجاد تعارض، فرد باید به دنبال راههای سالمتری برای ایجاد هیجان و ماجراجویی در زندگی خود و رابطهاش باشد. مثلا میتواند به سفر برود، ورزشهای جدید را امتحان کند و یا فعالیتهای جدیدی را با شریک عاطفی خود تجربه کند.
6. الگوبرداری از روابط گذشته
رفتارهای ما در روابط عاطفی، اغلب از روابط گذشته ما و مخصوصا از روابط والدینمان الگوبرداری میشوند. اگر فرد در خانوادهای بزرگ شده باشد که در آن تعارض و درگیری، روشی رایج برای برقراری ارتباط بوده است، احتمال اینکه او نیز در روابط عاشقانه خود از این الگو استفاده کند، بیشتر است. این افراد ممکن است ناخودآگاهانه فکر کنند که ایجاد تعارض، یک روش طبیعی و حتی ضروری برای ابراز احساسات و حل مشکلات است. در این موارد، باید فرد آگاه شود که الگوهای رفتاری او از کجا نشات میگیرند و تلاش کند تا الگوهای سالمتری را جایگزین آنها کند. در ضمن، مشاوره با یک متخصص روانشناس میتواند در این زمینه بسیار کمک کننده باشد.
7. کمبود مهارتهای ارتباطی
بسیاری از افراد، مهارتهای لازم برای برقراری ارتباط موثر و سازنده را ندارند. آنها نمیدانند چگونه احساسات خود را به درستی بیان کنند، چگونه به صحبتهای شریک عاطفی خود گوش دهند و چگونه اختلافات را به صورت مسالمتآمیز حل کنند. این کمبود مهارتها، میتواند منجر به ایجاد تعارض و درگیری در روابط عاشقانه شود. مثلا فرد ممکن است به جای بیان مستقیم نیازهای خود، شروع به سرزنش و انتقاد از شریکش کند. یا ممکن است به جای گوش دادن فعالانه به صحبتهای شریکش، فقط به فکر پاسخ دادن باشد. در این موارد، باید فرد به دنبال یادگیری مهارتهای ارتباطی باشد. میتواند در کلاسهای آموزش مهارتهای ارتباطی شرکت کند، کتابها و مقالات مرتبط را مطالعه کند و یا از یک متخصص روانشناس کمک بگیرد.
8. نیاز به اثبات حقانیت
گاهی اوقات، فرد احساس میکند که حق با اوست و نیاز دارد که این حقانیت را به شریک عاطفی خود ثابت کند. ایجاد تعارض، به عنوان یک راه برای اثبات حقانیت و پیروز شدن در بحث، عمل میکند. این افراد معمولا به دنبال این هستند که حرف آخر را بزنند و نظر خود را به شریکشان تحمیل کنند. آنها ممکن است از روشهای مختلفی مانند استدلال، تهدید و یا حتی تحقیر برای رسیدن به هدف خود استفاده کنند. در این موارد، باید فرد یاد بگیرد که پیروزی در یک بحث، به معنای برنده شدن در رابطه نیست. بلکه، یک رابطه سالم، رابطهای است که در آن هر دو طرف احساس کنند که شنیده شدهاند و به نظرشان احترام گذاشته شده است.
9. عدم تطابق انتظارات
وقتی انتظارات دو طرف از رابطه با هم همخوانی ندارد، احتمال بروز تعارض افزایش مییابد. این انتظارات میتواند شامل مسائل مالی، تقسیم وظایف، تربیت فرزندان، روابط اجتماعی و یا حتی انتظارات عاطفی باشد. مثلا اگر یکی از طرفین انتظار داشته باشد که شریکش تمام وقت خود را با او بگذراند، در حالی که طرف دیگر به استقلال و فضای شخصی نیاز دارد، احتمال بروز تعارض وجود دارد. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، انتظارات خود را به طور واضح و با صداقت با یکدیگر در میان بگذارند و سعی کنند تا به یک توافق مشترک برسند.
10. مشکلات حل نشده گذشته
گاهی اوقات، تعارضات فعلی ریشه در مشکلات حل نشده گذشته دارند. این مشکلات میتوانند شامل اختلافات خانوادگی، خیانت، سوء تفاهمات و یا حتی مسائل مالی باشند. اگر این مشکلات به درستی حل نشوند، میتوانند به شکل تعارضات مزمن در رابطه ظاهر شوند و به مرور زمان، رابطه را فرسوده کنند. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، به مشکلات گذشته بپردازند و سعی کنند تا آنها را به طور کامل حل کنند. مشاوره با یک زوج درمانگر میتواند در این زمینه بسیار کمک کننده باشد.
11. حسادت و ناامنی
حسادت و ناامنی، دو احساس مخرب هستند که میتوانند به شدت به روابط عاشقانه آسیب برسانند. این احساسات معمولا از ترس از دست دادن شریک عاطفی و یا از مقایسه خود با دیگران نشات میگیرند. حسادت و ناامنی میتوانند منجر به رفتارهایی مانند کنترل کردن شریک عاطفی، چک کردن تلفن همراه او، شک کردن به او و یا حتی ایجاد تعارض شود. در این موارد، باید فرد به ریشههای حسادت و ناامنی خود بپردازد و سعی کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهد. در ضمن، برقراری ارتباط باز و با صداقت با شریک عاطفی میتواند به کاهش این احساسات کمک کند.
12. استرس و فشار روانی
استرس و فشار روانی ناشی از کار، مشکلات مالی، بیماری و یا سایر عوامل بیرونی، میتواند تاثیر منفی بر روابط عاشقانه داشته باشد. فردی که تحت استرس و فشار روانی قرار دارد، ممکن است زودتر عصبانی شود، تحمل کمتری داشته باشد و یا به راحتی با شریک عاطفی خود وارد بحث و جدل شود. در این موارد، باید فرد به دنبال راههایی برای مدیریت استرس و فشار روانی خود باشد. میتواند ورزش کند، مدیتیشن انجام دهد، با دوستان خود وقت بگذراند و یا از یک متخصص روانشناس کمک بگیرد. در ضمن، شریک عاطفی نیز باید در این دوران، صبور و حمایتگر باشد و سعی کند تا فضای آرام و امنی را برای فرد فراهم کند.
13. فقدان سرگرمی و تفریح مشترک
اگر یک رابطه عاشقانه فاقد سرگرمی و تفریح مشترک باشد، میتواند به مرور زمان کسلکننده و یکنواخت شود. این یکنواختی میتواند منجر به ایجاد تعارض و درگیری بین دو طرف شود. وقتی دو نفر فقط به مسائل روزمره و مشکلات زندگی میپردازند و هیچ وقت برای تفریح و خوشگذرانی با هم وقت نمیگذرانند، احتمال اینکه از یکدیگر خسته شوند و به دنبال هیجان در جای دیگری باشند، بیشتر میشود. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، به دنبال فعالیتها و سرگرمیهای مشترکی باشند که از انجام آنها لذت میبرند. میتواند به سینما بروند، به سفر بروند، ورزش کنند و یا هر فعالیت دیگری که باعث شادی و نشاط هر دو طرف میشود. 
14. تاثیر شبکههای اجتماعی
شبکههای اجتماعی میتوانند تاثیرات منفی بر روابط عاشقانه داشته باشند. مقایسه زندگی خود با زندگی کاملا مطلوب دیگران در شبکههای اجتماعی، میتواند منجر به احساس ناامنی و نارضایتی در رابطه شود. در ضمن، صرف وقت زیاد در شبکههای اجتماعی و کم توجهی به شریک عاطفی، میتواند باعث ایجاد تعارض و درگیری شود. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، استفاده خود از شبکههای اجتماعی را محدود کنند و زمان بیشتری را با یکدیگر بگذرانند. در ضمن، باید به خاطر داشت که تصاویر و مطالب منتشر شده در شبکههای اجتماعی، اغلب واقعی نیستند و نباید آنها را با زندگی خود مقایسه کرد.
15. مشکلات جنسی
مشکلات جنسی میتوانند به شدت به روابط عاشقانه آسیب برسانند. این مشکلات میتوانند شامل کاهش میل جنسی، اختلالات عملکرد جنسی، نارضایتی جنسی و یا حتی خیانت جنسی باشند. اگر این مشکلات به درستی حل نشوند، میتوانند منجر به ایجاد تعارض، احساس ناامنی و کاهش صمیمیت در رابطه شوند. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، به طور با صداقت و باز در مورد مشکلات جنسی خود با یکدیگر صحبت کنند. در ضمن، مراجعه به یک متخصص جنسی میتواند در حل این مشکلات بسیار کمک کننده باشد.
16. عدم قدردانی از یکدیگر
وقتی دو طرف رابطه، از یکدیگر قدردانی نمیکنند و تلاشهای یکدیگر را نادیده میگیرند، احتمال بروز تعارض افزایش مییابد. قدردانی، یکی از مهمترین عوامل حفظ یک رابطه سالم و شاد است. وقتی فرد احساس میکند که تلاشهای او دیده نمیشود و مورد قدردانی قرار نمیگیرد، ممکن است احساس ناامیدی کند و شروع به انتقاد و سرزنش شریکش کند. در این موارد، باید هر دو طرف رابطه، به طور منظم از یکدیگر قدردانی کنند و به یکدیگر نشان دهند که چقدر برایشان ارزش قائل هستند.
17. سوء مصرف مواد
سوء مصرف مواد میتواند تاثیرات مخربی بر روابط عاشقانه داشته باشد. مصرف مواد مخدر و الکل میتواند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه، بیتوجهی به شریک عاطفی، مشکلات مالی و حتی خیانت شود. اگر یکی از طرفین رابطه به سوء مصرف مواد اعتیاد داشته باشد، احتمال بروز تعارض و درگیری در رابطه به شدت افزایش مییابد. در این موارد، باید فرد معتاد به دنبال درمان اعتیاد خود باشد و از یک متخصص کمک بگیرد. در ضمن، شریک عاطفی نیز باید از فرد معتاد حمایت کند و به او کمک کند تا این دوران سخت را پشت سر بگذارد.
