چرا گاهی در رابطه عاشقانه با وجود طرف مقابل احساس تنهایی داریم؟
احساس تنهایی در یک رابطه عاشقانه، تجربهای دردناک و متناقض است. چطور ممکن است در کنار کسی که دوستش داریم و او نیز ما را دوست دارد، احساس تنهایی کنیم؟ دلایل متعددی برای این احساس وجود دارد که در ادامه به بررسی 19 مورد از مهمترین آنها میپردازیم: این عوامل میتوانند به صورت تکی یا ترکیبی، باعث ایجاد این حس ناخوشایند در یک رابطه شوند:
- ✅
عدم ارتباط عاطفی عمیق:
اگر ارتباط شما سطحی باشد و از صحبت کردن درباره احساسات عمیقتر خودداری کنید، ممکن است احساس تنهایی کنید. - ✅
نبود صمیمیت:
صمیمیت فقط به معنای رابطه جنسی نیست، بلکه شامل به اشتراک گذاشتن افکار، ترسها و آرزوها نیز میشود. - ✅
عدم درک متقابل:
وقتی احساس میکنید شریک زندگیتان شما را درک نمیکند یا به حرفهایتان گوش نمیدهد، تنهایی بیشتر میشود. - ✅
برآورده نشدن نیازهای عاطفی:
هر فرد نیازهای عاطفی متفاوتی دارد. اگر نیازهای شما در رابطه برآورده نشوند، احساس تنهایی خواهید کرد. - ✅
انتظارات غیر واقعی:
داشتن انتظارات غیر منطقی از شریک زندگی و رابطه، میتواند منجر به ناامیدی و احساس تنهایی شود. - ✅
عدم وجود زمان با کیفیت با یکدیگر:
گذراندن زمان با کیفیت و بدون حواسپرتی با یکدیگر، برای تقویت رابطه ضروری است. - ✅
اختلافات حل نشده:
انباشته شدن اختلافات حل نشده، میتواند باعث ایجاد فاصله عاطفی و احساس تنهایی شود. - ✅
عدم حمایت عاطفی:
در مواقع سخت و بحرانی، نیاز به حمایت عاطفی از طرف شریک زندگی بسیار مهم است. عدم دریافت این حمایت، احساس تنهایی را تشدید میکند. - ✅
تغییرات در رابطه:
با گذشت زمان، رابطه ممکن است تغییر کند و نیازهای شما نیز تغییر کند. اگر این تغییرات مدیریت نشوند، احساس تنهایی ایجاد میشود. - ✅
مشکلات شخصی:
گاهی اوقات مشکلات شخصی مانند استرس، افسردگی یا اضطراب میتوانند باعث ایجاد احساس تنهایی در رابطه شوند. - ✅
اعتماد به نفس پایین:
اگر اعتماد به نفس پایینی داشته باشید، ممکن است فکر کنید لایق عشق و توجه نیستید و این باعث احساس تنهایی میشود. - ✅
مقایسه رابطه با دیگران:
مقایسه رابطه خود با روابط کاملا مطلوب دیگران در شبکههای اجتماعی یا زندگی واقعی، میتواند باعث نارضایتی و احساس تنهایی شود. - ✅
عدم استقلال فردی:
وابستگی بیش از حد به شریک زندگی و نداشتن استقلال فردی، میتواند باعث احساس خفگی و تنهایی شود. - ✅
فقدان علایق مشترک:
داشتن علایق مشترک و فعالیتهای مشترک، به تقویت رابطه و ایجاد حس نزدیکی کمک میکند. - ✅
کمبود قدردانی:
احساس نکردن قدردانی از طرف شریک زندگی، میتواند باعث دلسردی و احساس تنهایی شود.
- ✅
غرق شدن در روزمرگی:
فراموش کردن اهمیت ابراز عشق و علاقه و غرق شدن در روزمرگی، میتواند باعث ایجاد فاصله عاطفی شود. - ✅
عدم گفتگو درباره مشکلات رابطه:
سکوت در برابر مشکلات رابطه و عدم تلاش برای حل آنها، به مرور زمان باعث عمیق تر شدن شکاف های عاطفی می شود. - ✅
تغییر اولویت ها:
تغییر اولویت های زندگی و قرار نگرفتن رابطه در صدر آنها، میتواند باعث احساس نادیده گرفته شدن و تنهایی شود. - ✅
حضور فیزیکی بدون حضور عاطفی:
بودن در کنار هم بدون توجه و حضور عاطفی، از تنهایی واقعی بدتر است.
شناخت این عوامل و تلاش برای رفع آنها، میتواند به بهبود کیفیت رابطه و کاهش احساس تنهایی کمک کند. باید با شریک زندگی خود در مورد احساسات خود صحبت کنید و به دنبال راهحلهایی برای بهبود رابطه باشید.
انتظارات غیرواقعی
خیلی وقتها تصویری که از یک رابطهی کاملا مطلوب در ذهنمان داریم، با واقعیت فاصله زیادی دارد.این فاصلهی بین انتظارات و واقعیت، میتواند باعث حس تنهایی و ناکامی شود.فکر میکنیم عشق باید همیشه آسان، پرشور و بدون چالش باشد.وقتی اینطور نیست، حس میکنیم چیزی کم است و ما تنها ماندهایم.توقع داریم شریک عاطفیمان همیشه ما را درک کند، نیازهایمان را پیشبینی کند و همهی کمبودهایمان را جبران کند.این توقعات، فشار زیادی به رابطه وارد میکند.شبکههای اجتماعی هم با نمایش زندگیهای به ظاهر بینقص، این انتظارات غیرواقعی را تشدید میکنند.
بهتر است انتظاراتمان را تعدیل کنیم و بپذیریم که هیچ رابطهای بیعیب و نقص نیست.
به جای تمرکز بر روی کاملا مطلوبها، بر روی نکات مثبت و قابل تقدیر در رابطهمان تمرکز کنیم.در ضمن، با شریک عاطفیمان در مورد انتظاراتمان صحبت کنیم و به یک تفاهم مشترک برسیم.
عدم ارتباط موثر
ارتباط موثر، پایهی اصلی هر رابطهی سالمی است. وقتی نمیتوانیم احساسات، نیازها و نگرانیهایمان را به درستی با شریک عاطفیمان در میان بگذاریم، احساس تنهایی میکنیم. ممکن است از ترس قضاوت شدن، ناراحت کردن طرف مقابل یا شروع یک دعوا، از بیان احساسات واقعیمان خودداری کنیم. عدم مهارت در گوش دادن فعال و همدلانه هم میتواند باعث شود احساس کنیم شنیده نمیشویم و اهمیت نداریم. در نتیجه، به مرور زمان فاصلهای بین ما و شریک عاطفیمان ایجاد میشود و احساس تنهایی و انزوا میکنیم. یاد بگیریم که چگونه با صراحت، احترام و بدون سرزنش، احساساتمان را بیان کنیم. به صحبتهای شریک عاطفیمان با دقت گوش دهیم و سعی کنیم دیدگاه او را درک کنیم. در صورت نیاز، از یک مشاور متخصص کمک بگیریم تا مهارتهای ارتباطیمان را بهبود ببخشیم.
فقدان صمیمیت
صمیمیت فراتر از رابطهی جنسی است. شامل نزدیکی عاطفی، فیزیکی و ذهنی میشود. وقتی صمیمیت در رابطه کم میشود، احساس میکنیم از شریک عاطفیمان دور شدهایم و دیگر با او ارتباط عمیقی نداریم. فقدان صمیمیت میتواند ناشی از استرس، مشغلههای روزمره، مشکلات حل نشده یا بیتوجهی به نیازهای یکدیگر باشد. برای تقویت صمیمیت، وقت بیشتری را با هم بگذرانید، فعالیتهای مشترک انجام دهید، در مورد احساسات و افکارتان صحبت کنید و به یکدیگر توجه ویژه نشان دهید. لمس کردن، در آغوش گرفتن و بوسیدن هم میتواند به افزایش صمیمیت فیزیکی کمک کند.
عدم خودشناسی
اگر خودمان را به خوبی نشناسیم، نمیتوانیم نیازهایمان را به درستی تشخیص دهیم و آنها را به شریک عاطفیمان منتقل کنیم. وقتی نمیدانیم چه میخواهیم و چه چیزی ما را خوشحال میکند، نمیتوانیم رابطهی رضایتبخشی داشته باشیم و به راحتی احساس تنهایی میکنیم. به خودتان زمان بدهید تا خودتان را بهتر بشناسید. علایق، ارزشها، نقاط قوت و ضعفتان را کشف کنید. با خودتان مهربان باشید و به نیازهایتان توجه کنید. وقتی خودتان را دوست داشته باشید و به خودتان احترام بگذارید، میتوانید رابطهی سالمتری با دیگران برقرار کنید.
یه بار با کسی بودم که جلوی همه وانمود میکرد چقدر صمیمی و عاشقیم ولی فقط خودم میدونستم شبای ساکت و بی حرف بینمون چی میگذره، انگار فقط جسمش کنارم بود ولی دلش هزار کیلومتر اونورتر بود 😞 خیلی مشتاقم بدونم چطور میشه وقتی اون احساس نزدیکی نیست و انتظارات دو نفر از رابطه فرق داره، یه گفتگوی واقعی به وجود آورد؟ 😕 دمت گرم اگه یه مطلب بنویسی درباره اینکه چطور میشه بدون قضاوت کردن، خود واقعیمونو بشناسیم و اجازه بدیم اون یکی هم خودش باشه 😌🫂💬