ابراز عشق و محبت، قلب تپنده هر رابطه عاشقانه سالمی است. اما گاهی اوقات، یکی از طرفین به دلایل مختلف از این کار امتناع می‌کند. این امتناع می‌تواند رابطه‌ای گرم و صمیمی را به یک میدان جنگ سرد تبدیل کند. بیایید با هم به بررسی دلایل این امتناع بپردازیم: دلایل متعددی می‌توانند باعث شوند فردی در رابطه از ابراز عشق خودداری کند، از جمله:

• ✅ترس از آسیب پذیری: باز کردن قلب و نشان دادن احساسات، فرد را در معرض آسیب قرار می‌دهد. ترس از طرد شدن یا سوء بهره‌گیری از احساسات، مانع ابراز عشق می‌شود.
• ✅تجربه های دردناک گذشته: تجربه روابط ناموفق در گذشته، می‌تواند باعث شود فرد در برقراری ارتباط عاطفی و ابراز احساساتش محتاط باشد.
• ✅تصویر ذهنی منفی از خود: افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است باور نکنند که لایق عشق و محبت هستند و بنابراین از ابراز آن اجتناب کنند.
• ✅عدم اطمینان به طرف مقابل: اگر فرد به صداقت، وفاداری یا احساسات طرف مقابل اعتماد کافی نداشته باشد، از ابراز عشق خودداری می‌کند.
• ✅ترس از تعهد: ابراز عشق می‌تواند به معنای تعهد بیشتر در رابطه تلقی شود. افرادی که از تعهد می‌ترسند، ممکن است از ابراز احساساتشان خودداری کنند.
• ✅اختلاف در سبک ابراز عشق: هر فردی سبک خاصی برای ابراز عشق دارد. ممکن است سبک ابراز عشق یک فرد با دیگری متفاوت باشد و به همین دلیل، طرف مقابل احساس کند که عشق کافی دریافت نمی‌کند.
• ✅فشار اجتماعی و فرهنگی: در برخی فرهنگ ها و جوامع، ابراز آشکار عشق و محبت، رفتاری غیرعادی تلقی می‌شود.
• ✅مشکلات ارتباطی: ضعف در مهارت‌های ارتباطی، می‌تواند مانع از ابراز صحیح و موثر احساسات شود.
• ✅عدم شناخت احساسات خود: گاهی اوقات افراد نمی‌توانند به درستی احساسات خود را تشخیص دهند و پس، قادر به ابراز آنها نیستند.
• ✅وجود مشکلات حل نشده در رابطه: اگر در رابطه مشکلات و اختلافات حل نشده‌ای وجود داشته باشد، ابراز عشق و محبت می‌تواند سخت و غیرواقعی به نظر برسد.
• ✅بهره‌گیری از ابراز عشق به عنوان ابزار کنترل: برخی افراد از ابراز عشق به عنوان ابزاری برای کنترل طرف مقابل استفاده می‌کنند و با قطع آن، سعی در اعمال قدرت دارند.
• ✅مشکلات روانشناختی: اختلالات روانی مانند افسردگی یا اضطراب، می‌توانند بر توانایی فرد در ابراز احساسات تاثیر منفی بگذارند.
• ✅وجود الگوهای رفتاری منفی در خانواده: افرادی که در خانواده‌هایی بزرگ شده‌اند که ابراز عشق و محبت در آن رایج نبوده، ممکن است در ابراز احساسات خود مشکل داشته باشند.
• ✅ترس از انتظارات طرف مقابل: گاهی افراد از ابراز عشق می‌ترسند زیرا نگران هستند که این کار باعث ایجاد انتظارات غیرواقعی در طرف مقابل شود.
• ✅خجالت: برخی افراد به طور ذاتی خجالتی هستند و ابراز احساسات برای آنها کار دشواری است.
• ✅تمرکز بر جنبه های دیگر رابطه: ممکن است فرد تمرکز خود را بر روی جنبه های دیگر رابطه مانند پیشرفت شغلی یا امور مالی قرار داده باشد و به ابراز عشق اهمیت کمتری بدهد.
• ✅عدم وجود الگوی مناسب: اگر فرد در زندگی خود الگوی مناسبی برای ابراز عشق نداشته باشد، ممکن است نداند چگونه باید احساساتش را به طور موثر ابراز کند.

شناخت این دلایل، گامی مهم در جهت درک بهتر رفتار طرف مقابل و حل مشکلات احتمالی در رابطه است. درک متقابل و تلاش برای رفع موانع ابراز عشق، می‌تواند به تقویت و استحکام رابطه کمک کند.

چرا ابراز عشق در روابط عاشقانه گاهی متوقف می شود؟

1. ترس از آسیب پذیری

یکی از مهم‌ترین دلایل عدم ابراز عشق، ترس از آسیب‌پذیری است.وقتی کسی احساسات عمیق خود را بیان می‌کند، خود را در معرض قضاوت، طرد شدن یا سوء استفاده قرار می‌دهد.این ترس می‌تواند به ویژه در افرادی که تجربه‌های دردناکی در روابط قبلی داشته‌اند، قوی باشد.آنها ممکن است ناخودآگاه از صمیمیت عمیق اجتناب کنند تا از خود در برابر درد احتمالی محافظت کنند.این افراد اغلب ترجیح می‌دهند فاصله‌ای را حفظ کنند تا احساس امنیت کنند، حتی اگر این به معنای قربانی کردن صمیمیت عاطفی باشد.آسیب پذیری به معنی در معرض نمایش گذاشتن احساسات واقعی و عمیق است و برای برخی افراد این کار بسیار دشوار است.

ترس از دست دادن کنترل، یکی دیگر از جنبه‌های آسیب‌پذیری است که می‌تواند مانع ابراز عشق شود.وقتی کسی احساسات خود را بیان می‌کند، تا حدی کنترل خود را بر روی نحوه درک و واکنش طرف مقابل از دست می‌دهد.این عدم اطمینان می‌تواند برای افرادی که به کنترل امور عادت دارند، بسیار ناخوشایند باشد.حتی ترس از اینکه طرف مقابل از این احساسات سوء استفاده کند نیز وجود دارد.ممکن است فرد نگران باشد که با ابراز عشق، ضعفی را نشان دهد که طرف مقابل از آن برای manipulate کردن او استفاده کند.

در نتیجه، ترس از آسیب پذیری می‌تواند به عنوان یک سپر محافظتی عمل کند و مانع از ابراز عشق و صمیمیت واقعی شود.

2. تجربیات تلخ گذشته

تجربیات تلخ گذشته در روابط قبلی می‌توانند تاثیر عمیقی بر نحوه ابراز عشق در روابط بعدی بگذارند.اگر فردی در گذشته به دلیل ابراز عشق و محبت آسیب دیده باشد (مثلاً مورد تمسخر، خیانت یا طرد قرار گرفته باشد)، احتمال دارد در روابط بعدی از ابراز احساسات خود اجتناب کند.این تجربیات می‌توانند باعث ایجاد الگوهای رفتاری ناسالم شوند.فرد ممکن است ناخودآگاه از ایجاد صمیمیت عمیق اجتناب کند تا از تکرار درد گذشته جلوگیری کند.ترس از تکرار الگوهای گذشته می‌تواند بسیار قوی باشد.فرد ممکن است به طور ناخودآگاه شریک عاطفی خود را آزمایش کند یا رفتارهایی را انجام دهد که منجر به همان نتایج ناخوشایند قبلی شوند.

در ضمن، تجربیات تلخ گذشته می‌توانند باعث ایجاد سوءظن و بی‌اعتمادی در روابط بعدی شوند.فرد ممکن است به سختی بتواند به شریک عاطفی خود اعتماد کند و همواره نگران باشد که دوباره مورد آسیب قرار گیرد.این بی‌اعتمادی می‌تواند مانع از ابراز عشق و محبت شود، زیرا فرد می‌ترسد که با ابراز احساسات خود، خود را در معرض خطر قرار دهد.در نتیجه، تجربیات تلخ گذشته می‌توانند تاثیر بسزایی بر نحوه ابراز عشق در روابط بعدی داشته باشند و مانع از ایجاد یک رابطه سالم و صمیمی شوند.

3. ترس از تعهد

ترس از تعهد یکی دیگر از دلایل رایج عدم ابراز عشق است.برخی افراد به دلایل مختلف (مانند ترس از دست دادن آزادی، ترس از مسئولیت‌پذیری یا ترس از شکست) از تعهد عاطفی اجتناب می‌کنند.این ترس می‌تواند به صورت ناخودآگاه عمل کند.فرد ممکن است به طور آگاهانه تمایل به داشتن یک رابطه داشته باشد، اما در ناخودآگاه خود از تعهد عمیق هراس داشته باشد.این ترس اغلب با الگوهای رفتاری خاصی همراه است.فرد ممکن است به طور ناگهانی از رابطه دور شود، از صحبت در مورد آینده اجتناب کند یا به طور کلی رفتارهای دوگانه‌ای از خود نشان دهد.

ترس از دست دادن آزادی می‌تواند به ویژه در افرادی که به استقلال خود اهمیت زیادی می‌دهند، قوی باشد.آنها ممکن است نگران باشند که با تعهد عاطفی، بخشی از هویت و استقلال خود را از دست بدهند.در ضمن، ترس از مسئولیت‌پذیری نیز می‌تواند مانع از تعهد شود.تعهد عاطفی مستلزم پذیرش مسئولیت در قبال احساسات و نیازهای طرف مقابل است و برخی افراد ممکن است برای پذیرش این مسئولیت آمادگی نداشته باشند.در نتیجه، ترس از تعهد می‌تواند مانع از ابراز عشق و صمیمیت عمیق در روابط عاشقانه شود.

4. عزت نفس پایین

عزت نفس پایین می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر نحوه ابراز عشق داشته باشد.افرادی که عزت نفس پایینی دارند، اغلب خود را شایسته عشق و محبت نمی‌دانند.آنها ممکن است به طور مداوم ارزش خود را زیر سوال ببرند و باور داشته باشند که لایق یک رابطه سالم و رضایت‌بخش نیستند.این باورهای منفی می‌توانند باعث ایجاد رفتارهای خودتخریبی شوند.فرد ممکن است ناخودآگاه روابطی را انتخاب کند که در آنها مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد یا به طور مداوم از طرف مقابل تایید و اطمینان بخواهد.عزت نفس پایین می‌تواند منجر به ترس از طرد شدن شود.

فرد ممکن است به طور مداوم نگران باشد که طرف مقابل او را ترک کند و به همین دلیل از ابراز عشق و صمیمیت اجتناب کند.این ترس اغلب با حسادت و کنترل‌گری همراه است.فرد ممکن است به طور وسواس‌گونه‌ای رفتار طرف مقابل را زیر نظر داشته باشد و به طور مداوم از او بخواهد که به او وفادار بماند.در ضمن، عزت نفس پایین می‌تواند باعث شود که فرد نتواند به طور کامل در یک رابطه حضور داشته باشد.او ممکن است به طور ذهنی از رابطه دور باشد و نتواند به طور کامل با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کند.

در نتیجه، عزت نفس پایین می‌تواند مانع از ابراز عشق و ایجاد یک رابطه سالم و رضایت‌بخش شود.

5. سبک دلبستگی ناایمن

سبک دلبستگی ناایمن، که در دوران کودکی شکل می‌گیرد، می‌تواند تاثیر عمیقی بر نحوه ابراز عشق در روابط بزرگسالی داشته باشد.افرادی که سبک دلبستگی ناایمنی دارند (مانند سبک دلبستگی اجتنابی یا دوسوگرا)، ممکن است در ابراز احساسات و ایجاد صمیمیت عاطفی با مشکل مواجه شوند.افرادی با سبک دلبستگی اجتنابی، اغلب از صمیمیت و وابستگی عاطفی اجتناب می‌کنند.آنها ممکن است احساسات خود را سرکوب کنند و به طور کلی از ایجاد روابط عمیق خودداری کنند.این افراد اغلب مستقل و خودکفا به نظر می‌رسند، اما در واقع از نزدیک شدن به دیگران می‌ترسند.

آنها ممکن است به طور ناخودآگاه شریک عاطفی خود را دور نگه دارند تا از آسیب دیدن جلوگیری کنند.افرادی با سبک دلبستگی دوسوگرا، از یک سو تمایل شدیدی به صمیمیت و وابستگی دارند، اما از سوی دیگر از طرد شدن و رها شدن می‌ترسند.این تضاد درونی می‌تواند باعث ایجاد رفتارهای متناقض و گیج‌کننده شود.آنها ممکن است به طور مداوم از طرف مقابل تایید و اطمینان بخواهند، اما در عین حال به او بی‌اعتماد باشند.این افراد اغلب در روابط خود احساس ناامنی و اضطراب می‌کنند.در نتیجه، سبک دلبستگی ناایمن می‌تواند مانع از ابراز عشق و ایجاد یک رابطه سالم و رضایت‌بخش شود.

6. تفاوت در زبان عشق

تفاوت در زبان عشق یکی دیگر از دلایل رایج عدم درک متقابل در روابط عاشقانه است.هر فردی به شیوه‌ای خاص عشق را دریافت و ابراز می‌کند.اگر دو نفر زبان عشق متفاوتی داشته باشند، ممکن است احساس کنند که مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند، حتی اگر طرف مقابل در تلاش برای ابراز عشق باشد.گری چپمن، مشاور ازدواج، پنج زبان عشق را شناسایی کرده است: کلام تاییدآمیز، وقت با کیفیت، دریافت هدیه، خدمت‌رسانی و تماس فیزیکی. اگر زبان عشق یک فرد کلام تاییدآمیز باشد، او نیاز دارد که به طور مداوم از طرف مقابل تعریف و تمجید بشنود.

اگر طرف مقابل این نیاز را برآورده نکند، ممکن است احساس کند که دوست داشته نمی‌شود، حتی اگر طرف مقابل به شیوه‌های دیگری (مثلاً با خدمت‌رسانی) عشق خود را ابراز کند.به همین ترتیب، اگر زبان عشق یک فرد وقت با کیفیت باشد، او نیاز دارد که زمان کافی را با شریک عاطفی خود بگذراند و توجه کامل او را دریافت کند.اگر طرف مقابل وقت کافی را برای او نگذارد، ممکن است احساس کند که نادیده گرفته می‌شود، حتی اگر طرف مقابل به شیوه‌های دیگری (مثلاً با دریافت هدیه) عشق خود را ابراز کند.

در نتیجه، درک زبان عشق طرف مقابل و تلاش برای ابراز عشق به آن زبان، می‌تواند به بهبود ارتباط و صمیمیت در روابط عاشقانه کمک کند.

7. ترس از دست دادن فردیت

ترس از دست دادن فردیت می‌تواند یکی از دلایل پنهان عدم ابراز کامل عشق در یک رابطه باشد.برخی افراد نگران این هستند که با غرق شدن در یک رابطه، استقلال، هویت و علایق شخصی خود را از دست بدهند.این ترس می‌تواند به ویژه در افرادی که به استقلال خود ارزش زیادی می‌دهند، قوی باشد.آنها ممکن است نگران باشند که با تعهد عاطفی، مجبور شوند خواسته‌ها و نیازهای خود را قربانی کنند و به فرد دیگری وابسته شوند.این ترس اغلب با تلاش برای حفظ فاصله عاطفی همراه است.فرد ممکن است از صحبت در مورد احساسات عمیق خود اجتناب کند، از انجام فعالیت‌های مشترک خودداری کند یا به طور کلی رفتارهایی را انجام دهد که مانع از ایجاد صمیمیت عمیق شوند.

ترس از دست دادن فردیت می‌تواند منجر به احساس خفگی در رابطه شود.فرد ممکن است احساس کند که فضای کافی برای تنفس ندارد و نمی‌تواند به طور کامل خود واقعی‌اش باشد.این احساس خفگی می‌تواند باعث ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه شود و منجر به جدایی شود.در نتیجه، باید در یک رابطه تعادلی بین صمیمیت و استقلال وجود داشته باشد و هر دو طرف بتوانند هویت و علایق شخصی خود را حفظ کنند.

8. الگوهای ارتباطی ناسالم

الگوهای ارتباطی ناسالم، مانند اجتناب از صحبت در مورد مشکلات، بهره‌گیری از زبان توهین‌آمیز یا سرکوب احساسات، می‌توانند مانع از ابراز عشق و صمیمیت در روابط عاشقانه شوند.وقتی افراد نمی‌توانند به طور موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، ممکن است احساس کنند که شنیده نمی‌شوند، درک نمی‌شوند یا مورد بی‌احترامی قرار می‌گیرند.اجتناب از صحبت در مورد مشکلات می‌تواند منجر به انباشته شدن ناراحتی‌ها و خشم‌ها شود.وقتی افراد از صحبت در مورد مسائل مهم خودداری می‌کنند، ممکن است احساس کنند که از یکدیگر دور شده‌اند و نمی‌توانند به طور کامل با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

بهره‌گیری از زبان توهین‌آمیز، مانند تحقیر، تمسخر یا سرزنش، می‌تواند به شدت به رابطه آسیب برساند.این رفتارها باعث ایجاد احساس ناامنی و بی‌اعتمادی می‌شوند و می‌توانند مانع از ابراز عشق و صمیمیت شوند.سرکوب احساسات نیز می‌تواند تاثیر منفی بر رابطه داشته باشد.وقتی افراد احساسات خود را سرکوب می‌کنند، ممکن است نتوانند به طور کامل با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و احساسات خود را به اشتراک بگذارند.در نتیجه، یادگیری مهارت‌های ارتباطی سالم، مانند گوش دادن فعال، همدلی و ابراز احساسات به شیوه‌ای سازنده، می‌تواند به بهبود رابطه و ایجاد صمیمیت بیشتر کمک کند.

9. انتظارات غیر واقعی از عشق

انتظارات غیر واقعی از عشق، که اغلب تحت تاثیر رسانه‌ها و فرهنگ عامه شکل می‌گیرند، می‌توانند باعث ناامیدی و نارضایتی در روابط عاشقانه شوند.وقتی افراد انتظار دارند که عشق همیشه آسان، بی‌نقص و بدون مشکل باشد، ممکن است نتوانند با چالش‌ها و سختی‌های واقعی یک رابطه کنار بیایند.برخی افراد ممکن است انتظار داشته باشند که شریک عاطفی‌شان تمام نیازهای آنها را برآورده کند و همیشه در کنارشان باشد.این انتظار غیر واقع بینانه می‌تواند منجر به احساس ناامیدی و سرخوردگی شود، زیرا هیچ فردی نمی‌تواند تمام نیازهای دیگری را برآورده کند.

برخی دیگر ممکن است انتظار داشته باشند که عشق همیشه با شور و هیجان همراه باشد و هرگز دچار رکود نشود.

این انتظار غیر واقع بینانه می‌تواند منجر به جستجوی دائمی برای یک رابطه “بهتر” شود و مانع از قدردانی از خوبی‌های رابطه فعلی شود. در نتیجه، باید انتظارات واقع بینانه‌ای از عشق داشته باشیم و بدانیم که یک رابطه سالم نیازمند تلاش، تعهد و سازش است.

10. تاثیر فشارهای بیرونی

فشارهای بیرونی، مانند مشکلات مالی، استرس شغلی یا اختلافات خانوادگی، می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر روابط عاشقانه داشته باشند و مانع از ابراز عشق و صمیمیت شوند.وقتی افراد تحت فشار قرار دارند، ممکن است انرژی و توجه کافی برای رسیدگی به نیازهای عاطفی شریک عاطفی خود نداشته باشند. مشکلات مالی می‌توانند باعث ایجاد تنش و اضطراب در رابطه شوند.افراد ممکن است به دلیل نگرانی‌های مالی عصبی و تحریک‌پذیر شوند و نتوانند به طور موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.استرس شغلی نیز می‌تواند تاثیر منفی بر رابطه داشته باشد.افراد ممکن است به دلیل خستگی و فشار کاری نتوانند وقت کافی را با شریک عاطفی خود بگذرانند و به نیازهای عاطفی او توجه کنند.

اختلافات خانوادگی نیز می‌توانند باعث ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه شوند.

افراد ممکن است به دلیل حمایت از خانواده خود و دفاع از آنها نتوانند به طور کامل با شریک عاطفی خود همدلی کنند و نیازهای او را درک کنند.در نتیجه، باید در زمان‌های استرس‌زا به یکدیگر حمایت و همدلی نشان دهیم و تلاش کنیم تا تاثیر فشارهای بیرونی را بر رابطه خود کاهش دهیم.

11. ترس از سوء استفاده شدن

ترس از سوء استفاده شدن، چه عاطفی، چه جسمی و چه مالی، می‌تواند یک مانع جدی در برابر ابراز عشق و اعتماد در یک رابطه باشد.این ترس اغلب ریشه در تجربیات گذشته دارد، چه در روابط عاشقانه قبلی و چه در دوران کودکی.فردی که از سوء استفاده شدن می‌ترسد، ممکن است به طور مداوم نگران باشد که طرف مقابل از احساسات او برای کنترل، تحقیر یا سوء استفاده مالی استفاده کند.این نگرانی می‌تواند منجر به رفتارهای دفاعی، مانند پنهان کردن احساسات، اجتناب از صمیمیت و ایجاد مرزهای بسیار سفت و سخت شود.ترس از سوء استفاده شدن می‌تواند باعث ایجاد بی‌اعتمادی عمیق به طرف مقابل شود.

فرد ممکن است به طور مداوم رفتار طرف مقابل را زیر نظر داشته باشد و به دنبال نشانه‌هایی از سوء استفاده باشد.

این بی‌اعتمادی می‌تواند منجر به حسادت، کنترل‌گری و سوء ظن شود و رابطه را تخریب کند.در نتیجه، اگر ترس از سوء استفاده شدن بر رابطه شما سایه افکنده است، ضروری است که با یک متخصص مشورت کنید تا بتوانید ریشه‌های این ترس را شناسایی کنید و راهکارهای مقابله با آن را بیاموزید.

12. عدم شناخت کافی از خود

عدم شناخت کافی از خود و نیازهای عاطفی‌مان می‌تواند منجر به ناتوانی در ابراز صحیح عشق و دریافت آن شود.اگر ندانیم چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، چه نیازهایی داریم و چگونه دوست داریم عشق را دریافت کنیم، نمی‌توانیم به طور موثر با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنیم و انتظارات خود را بیان کنیم.فردی که خود را نمی‌شناسد، ممکن است در انتخاب شریک عاطفی مناسب نیز دچار اشتباه شود.او ممکن است به سمت افرادی جذب شود که با نیازهای او سازگار نیستند و در نتیجه در رابطه احساس ناامیدی و نارضایتی کند.

عدم شناخت خود می‌تواند منجر به تقلید از دیگران در ابراز عشق شود.فرد ممکن است سعی کند رفتارهایی را انجام دهد که در فیلم‌ها یا سریال‌ها دیده است، اما این رفتارها ممکن است با شخصیت و نیازهای او همخوانی نداشته باشند و در نتیجه مصنوعی و بی‌اثر به نظر برسند.در نتیجه، خودآگاهی و شناخت عمیق از خود، کلید ایجاد یک رابطه سالم و رضایت‌بخش است.با شناخت خود، می‌توانیم به طور موثرتر با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنیم، نیازهای خود را بیان کنیم و عشق را به شیوه‌ای معنادار و اصیل ابراز کنیم.

13. وجود مسائل حل نشده در گذشته

وجود مسائل حل نشده در گذشته، چه مربوط به روابط قبلی و چه مربوط به دوران کودکی، می‌تواند تاثیر عمیقی بر نحوه ابراز عشق در روابط فعلی داشته باشد.این مسائل حل نشده می‌توانند به صورت الگوهای رفتاری ناسالم، ترس‌ها و اضطراب‌ها ظاهر شوند و مانع از ایجاد صمیمیت عاطفی شوند.فردی که در گذشته مورد خیانت قرار گرفته است، ممکن است در روابط بعدی به سختی بتواند به شریک عاطفی خود اعتماد کند و به طور مداوم نگران باشد که دوباره مورد خیانت قرار گیرد.فردی که در دوران کودکی مورد بی‌توجهی عاطفی قرار گرفته است، ممکن است در بزرگسالی در ابراز احساسات و دریافت عشق با مشکل مواجه شود.

این مسائل حل نشده می‌توانند به صورت ناخودآگاه بر رفتار فرد تاثیر بگذارند.

او ممکن است بدون اینکه آگاه باشد، شریک عاطفی خود را به چالش بکشد، از او فاصله بگیرد یا رفتارهایی را انجام دهد که رابطه را تخریب کنند.در نتیجه، حل مسائل گذشته و التیام زخم‌های روحی، ضروری است تا بتوانیم در روابط فعلی خود به طور کامل حضور داشته باشیم و عشق را به شیوه‌ای سالم و رضایت‌بخش ابراز کنیم.

14. تغییر در اولویت ها

تغییر در اولویت‌ها در طول زمان می‌تواند یکی از دلایل کاهش ابراز عشق در یک رابطه باشد.با گذشت زمان، افراد ممکن است اهداف، ارزش‌ها و نیازهای جدیدی پیدا کنند که توجه و انرژی بیشتری را به خود جلب می‌کنند.این تغییرات می‌توانند به طور ناخودآگاه باعث شوند که وقت و انرژی کمتری برای ابراز عشق و توجه به شریک عاطفی خود صرف کنند.مثلا فردی که در ابتدای رابطه به طور مداوم به شریک عاطفی خود توجه می‌کرد و برای او وقت می‌گذاشت، ممکن است پس از شروع یک شغل جدید یا تولد فرزند، وقت کمتری برای رابطه خود داشته باشد.

این تغییر در اولویت‌ها می‌تواند منجر به احساس نادیده گرفته شدن و بی‌اهمیتی در شریک عاطفی شود.

او ممکن است احساس کند که دیگر به اندازه کافی برای طرف مقابل مهم نیست و این احساس می‌تواند منجر به کاهش ابراز عشق و صمیمیت در رابطه شود.در نتیجه، باید در طول زمان به طور مداوم با شریک عاطفی خود در مورد اولویت‌ها و نیازهای خود صحبت کنیم و تلاش کنیم تا تعادلی بین نیازهای شخصی و نیازهای رابطه برقرار کنیم.

15. روزمرگی و یکنواختی

روزمرگی و یکنواختی می‌تواند به تدریج شور و اشتیاق اولیه یک رابطه را از بین ببرد و باعث کاهش ابراز عشق شود.وقتی همه چیز طبق روال پیش می‌رود و هیچ هیجان و تازگی در رابطه وجود ندارد، ممکن است افراد احساس بی‌حوصلگی و خستگی کنند و از تلاش برای ابراز عشق و توجه به شریک عاطفی خود دست بکشند.تکرار یکسان فعالیت‌ها، عدم وجود گفتگوهای عمیق و معنادار و کاهش تماس فیزیکی می‌تواند منجر به ایجاد یکنواختی در رابطه شود.برای جلوگیری از روزمرگی و یکنواختی، باید به طور مداوم به دنبال راه‌های جدید برای ایجاد هیجان و تازگی در رابطه باشیم.

انجام فعالیت‌های جدید، سفر رفتن، امتحان کردن چیزهای جدید در اتاق خواب و ایجاد گفتگوهای جذاب و معنادار می‌تواند به تجدید شور و اشتیاق در رابطه کمک کند.

در نتیجه، مبارزه با روزمرگی و یکنواختی و تلاش برای حفظ هیجان و تازگی در رابطه، ضروری است تا بتوانیم عشق و علاقه خود را به طور مداوم به شریک عاطفی خود ابراز کنیم.

16. مشکلات حل نشده در رابطه جنسی

مشکلات حل نشده در رابطه جنسی، چه مربوط به عملکرد جنسی، چه مربوط به عدم تطابق میل جنسی و چه مربوط به نارضایتی از رابطه جنسی، می‌توانند تاثیر منفی بر ابراز عشق و صمیمیت عاطفی داشته باشند.رابطه جنسی بخش مهمی از یک رابطه عاشقانه است و نارضایتی در این زمینه می‌تواند منجر به احساس ناامیدی، خشم و دوری عاطفی شود.فردی که از رابطه جنسی خود راضی نیست، ممکن است از ابراز عشق و صمیمیت به شریک عاطفی خود اجتناب کند.او ممکن است احساس کند که نمی‌تواند به طور کامل با طرف مقابل ارتباط برقرار کند و در نتیجه از ایجاد صمیمیت عاطفی خودداری کند.

مشکلات حل نشده در رابطه جنسی می‌تواند منجر به ایجاد سوء تفاهم و تنش در رابطه شود.

افراد ممکن است از صحبت در مورد نیازها و خواسته‌های جنسی خود اجتناب کنند و در نتیجه احساس ناامیدی و نارضایتی کنند.در نتیجه، باید در مورد مشکلات جنسی با شریک عاطفی خود صحبت کنیم و در صورت نیاز از یک متخصص کمک بگیریم تا بتوانیم رابطه جنسی رضایت‌بخشی داشته باشیم و صمیمیت عاطفی خود را حفظ کنیم.

17. عدم مهارت در ابراز احساسات

عدم مهارت در ابراز احساسات، چه به دلیل تربیت خانوادگی و چه به دلیل تجربیات گذشته، می‌تواند مانع از ابراز عشق و محبت شود.برخی افراد به دلیل اینکه در دوران کودکی یاد نگرفته‌اند چگونه احساسات خود را بیان کنند، در بزرگسالی نیز در این زمینه با مشکل مواجه می‌شوند.فردی که نمی‌تواند احساسات خود را به درستی بیان کند، ممکن است به جای ابراز عشق و محبت، خشم، ناراحتی یا بی‌تفاوتی نشان دهد.این رفتار می‌تواند باعث ایجاد سوء تفاهم و دوری عاطفی در رابطه شود.عدم مهارت در ابراز احساسات می‌تواند منجر به سرکوب احساسات شود.

فرد ممکن است احساسات خود را پنهان کند و از صحبت در مورد آنها اجتناب کند.

این سرکوب احساسات می‌تواند منجر به ایجاد تنش و اضطراب در رابطه شود و رابطه را تخریب کند.در نتیجه، یادگیری مهارت‌های ابراز احساسات، مانند شناسایی و نام‌گذاری احساسات، بیان احساسات به شیوه‌ای سازنده و همدلی با احساسات دیگران، می‌تواند به بهبود رابطه و افزایش صمیمیت عاطفی کمک کند.